29-02-2024
In de voortuin op dit moment: de zelf gekweekte Papierstruik
(Edgeworthia chrysantha) tussen de vele sneeuwklokjes en Helleborus.
Beste Tuinvrienden,
In deze nieuwsbrief uit Offingawier wat tuinperikelen en de trage ontwikkelingen in het kwekerijtje.
Begin dit jaar leefde ik wat in een spagaat... ga ik voor alle beestjes zo laat mogelijk de tuin opruimen of zal ik de tuin lucht geven? Op allerlei plaatsen gedijen diverse soorten paddenstoelen heel goed. Die zorgen gratis voor voedingsstoffen, doordat zij het afgevallen blad omzetten tot voedingsstoffen die door de bodem opgenomen worden. Maar die kunnen gewoon blijven staan en de sporen zitten in de bodem. Dus…….
Als ik eind januari een van de eerst bloeiende plantjes gebukt zie gaan onder een flink bladerdek, is mijn dilemma opgelost. Het wonderschone schaduwplantje is een Isopyrum thalictroides en voordat ik het weet, ben ik aan het bladruimen en uitgebloeide stelen van vorig jaar in de tuin aan het afknippen. Het blijkt het perfecte moment…. met een kunststof hark kan ik zelfs blad weg harken zonder de sneeuwklokjes te onthoofden. Net op tijd, want de sneeuwklokken en andere voorjaarsbloeiers zijn ongekend vroeg dit jaar.
Als alles opgeruimd en afgeknipt is, brengen we onze eigen compost op. We noemen het voor de lol ons “goud”! De sneeuwklokjes en Helleborus komen prachtig uit met die rijke, diepzwarte grond rond hun voeten. En van de zomer kan de tuin wat meer droogte verdragen. Droogte is nu nog moeilijk voor te stellen, want de hele tuin is nog nooit zo zompig geweest. En op meerdere plaatsen blijft water staan. De meeste planten houden niet van natte voeten, dus we zullen afwachten of ze niet ten onder gaan aan schimmels of anderszins. Maar bijvoorbeeld de Helleborus zullen me niet voor het eerst verbazen. Het blijft een heel sterke plant.
Hoe gaat het met de bijzondere schaduwplanten waar nu mijn focus ligt?
De moederplanten van de Trillium blijken prima tuinplanten. Evenzo de Paris en de Podophyllum. Alleen het nieuwe perk, gekscherend Podophyllum Paradijs genoemd, blijkt niet zo paradijselijk als ik dacht. De planten krijgen de volle laag bij westenwind. De beukenhaag op de erfafscheiding heeft moeite om zijn blad te houden doordat er een tochtgat is ontstaan achter het huis van de buren richting onze tuin.
Het majestueuze blad van de diverse Podophyllum, stormt aan flarden. Dat kan ik natuurlijk niet laten gebeuren. We hebben daar niet veel ruimte, omdat er een pad loopt. Toch planten we aan aantal groenblijvende Portugese laurier. Het oogt misschien wat stijf, maar aan de borderkant zullen we het niet zo strak gaan snoeien.
In het kwekerijtje is het vooral een kwestie van veel geduld. Er zijn piepkleine plantjes verspeend en het blijft spannend hoe snel de groei zal gaan.
Het kwekerijtje is inmiddels voorzien van een professioneel schaduwdoek om al dat arme, kleine grut te beschermen tegen de brandende zon. Ja, je wilt schaduwplanten kweken of niet…. Dit soort aanpassingen zijn een stuk gemakkelijker te realiseren sinds Peter met pensioen is. Het is heel leuk om ons samen over diverse tuinperikelen te buigen. En uitdagingen zijn er genoeg… zo is de 25 jaar oude Pluimes in het voorste deel van het kwekerijtje, die zo prachtig voor schaduw zorgde, aan een zwam bezweken en staat bovendien midden in een Buxuslandschap. Zoals jullie weten, heeft de Buxus het al moeilijk genoeg, dus we gaan eens kijken wat mogelijk is. Voorlopig zorgt de dode boom voor een rijk en interessant insectenleven.
Na 31 jaar op deze plek tuinieren leer ik onze tuin nog steeds beter kennen en laat me verrassen door de dynamiek in de natuur.
Planten uit het kwekerijtje kan ik nog niet aanbieden.
Maar het blijft heerlijk om te tuinieren:
“As long as you have a garden, you have a future.
As long as you have a future, you are alive!”
Allemaal een prachtig, levendig tuinjaar gewenst!
Hartelijke groet, Ann van ’t Sant - van der Marel.
